Francja jest krajem, w którym odsetek osób z nadwagą jest stosunkowo niski, chociaż w ostatnich latach zdaje się niestety rosnąć. Na szczęście nie tak drastycznie jak w innych krajach. W związku z tym wielokrotnie przyglądano się sposobowi, w jaki Francuzi uczą swoje dzieci jedzenia. Oto kilka głównych aspektów francuskiego modelu żywienia dzieci:

  1. Wprowadzanie różnorodnych smaków i tekstur od najmłodszych lat: Dzieci od samego początku rozszerzania diety są stopniowo wprowadzane do różnych smaków i tekstur, w tym do warzyw, owoców, mięsa, ryb, zboża i innych składników odżywczych.
  2. Regularne spożywanie posiłków w rodzinie: we Francji promowane jest regularne spożywanie posiłków w rodzinie jako czas na wspólne jedzenie i spędzanie czasu razem. W rodzinach często przykłada się dużą wagę do spożywania posiłków przy stole, w spokojnej atmosferze, bez rozpraszaczy takich jak telewizor czy telefony komórkowe.
  3. Unikanie przekąsek między posiłkami: Francuski model zachęca do unikania nadmiernego podjadania czy spożywania przekąsek między posiłkami. Wprowadza się regularne godziny posiłków, a przekąski są traktowane jako dodatki do głównych posiłków, a nie jako stały element diety.
  4. Wprowadzanie zdrowych potraw w atrakcyjnej formie: Francja znana jest ze sztuki kulinarnej. Zwraca się uwagę nie tylko na smak, ale także na atrakcyjny wygląd potraw i sposób ich podawania, zwłaszcza dla dzieci. Wprowadzanie zdrowych potraw w ciekawy sposób, np. w formie kolorowych sałatek, małych porcji, czy kształtów przyciąga uwagę dziecka i może zachęcić je do spróbowania nowych smaków (ale bez przesady, jedzenie ma dalej przypominać jedzenie).
  5. Wspieranie niezależności dziecka w jedzeniu: zachęca do rozwijania niezależności dziecka w jedzeniu, np. poprzez samodzielne jedzenie, korzystanie z sztućców czy samodzielne wybieranie potraw spośród zaproponowanych opcji. Dzieci są zachęcane do słuchania swojego ciała, sytości i preferencji smakowych.

Oczywiście francuski model żywienia dzieci może się różnić w zależności od indywidualnych praktyk i preferencji danej rodziny.